معنی رخش راندن - جستجوی لغت در جدول جو

رخش راندن(تَ یَ کَ دَ)

لغت نامه دهخدا

پیش راندن

جلو راندن، به جلو راندن

فرهنگ فارسی عمید

سخن راندن

کنایه از سخن گفتن، نطق کردن

فرهنگ فارسی عمید

رصد راندن

ضبط و تعیین حساب حرکات و درجات ستارگان و اجرام نجومی در رصد خانه، رصد کردن

فرهنگ فارسی عمید

خشم راندن

(بُ وَ دَ)

عصبانی شدن. غضب راندن. غیظ کردن:
کامکاری کو چو خشم خویشتن راند بروم
طوق زرین راکند در گردن قیصر درای.
منوچهری.
بحدی بر دشمنان خشم براند که دوستان را اعتماد بماند. (گلستان سعدی).
تو گر خشم بر وی نرانی رواست
که خود خوی بد دشمنش در قفاست.
سعدی (بوستان).
بر غلامی که طوق خدمت بست
خشم بیحد مران و طیره مگیر.
سعدی (گلستان)

لغت نامه دهخدا

پیش راندن

(هََ)

بجلوراندن. حرکت دادن بسوی مقابل. بجانب مقابل روان ساختن. هدایت کردن چیزی یا کسی بسوی مقابل:
تو مرا بگذار زین پس پیش ران
حد من این بود ای سلطان جان.
مولوی

لغت نامه دهخدا

سخن راندن

(کِ شُ دَ)

نطق کردن. تقریر کردن:
از این در سخن چند رانم همی
همانا کرانش ندانم همی.
فردوسی.
قاصد چو بسی درین سخن راند
مسکین پدر عروس درماند.
نظامی.
سخن راند زاندازۀ کار خویش
ز بی روزی صلح و پیکارخویش.
نظامی

لغت نامه دهخدا

عیش راندن

(دَ)

عشرت کردن. خوش گذراندن:
چو سعدی عشق پنهان دار و لذت جوی و آسایش
به تنها عیش میراند که منظوری نهان دارد.
سعدی.
مرا پنج روز دگر مانده گیر
دو روز دگر عیش خوش رانده گیر.
سعدی.
گلیم بین که در آن بر چه عیش میراند
سیه گلیمی من بین که دورم از بر او.
سعدی

لغت نامه دهخدا

رصد راندن

(تَ وِ یَ کَ دَ)

رصدبانی کردن. رصد گرفتن. (از یادداشت مؤلف) :
شناسایی که انجم را رصد راند
از آن تخت آسمان را تخته برخواند.
نظامی

لغت نامه دهخدا

رطل راندن

(تَرُ دَ)

کنایه از شراب نوشیدن. می خوردن:
چون رطلها رانی گران خیل نشاط از هر کران
همچون خیال دلبران ناخوانده مهمان آیدت.
خاقانی.
رطل برتر بران که خواهد راند
روز یک اسبه در قفای صبوح.
خاقانی

لغت نامه دهخدا

رزم راندن

(تَ فَءْ ءُ زَ دَ)

جنگ کردن. جنگیدن. رزمیدن. نبرد کردن:
چو رزم راندی بر کام خویشتن یک چند
به بزم نیز طرب جوی و کام خویش بران.
امیرمعزی

لغت نامه دهخدا

رگ راندن

(تَ یِ نُ / نِ / نَ دَ)

ریشه دوانیدن. (آنندراج) :
چنان پنجه و ریشه های متین
که رگ رانده در مغز گاو زمین.
ظهوری (از آنندراج)

لغت نامه دهخدا

رخشاندن

(لَ تَ کَ دَ)

رخشانیدن. تابانیدن. درخشانیدن. (یادداشت مؤلف). و رجوع به رخشان و رخشانیدن و رخشیدن شود

لغت نامه دهخدا

پیش راندن

بجلو راندن، حرکت دادن بسوی مقابل (مرکب و غیره را) : تو مرا بگذار زین پس پیش ران حد من این بود ای سلطان جان، (مثنوی)

فرهنگ لغت هوشیار

سخن راندن

نطق کردن، تقریر کردن

فرهنگ لغت هوشیار

سخن راندن

سخن گفتن، صحبت کردن، حرف زدن، سخن رانی کردن

فرهنگ واژه مترادف متضاد

معنی رخش راندن - جستجوی لغت در جدول جو

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما